اثر n، k و mg بر عملکرد و برخی صفات کیفی توت فرنگی رقم سان رایز (fragaria ananasa .cv. sun rise) در شرایط کشت هیدروپونیک

خودکفایی و استقلال هر کشور منوط به تامین مواد غذایی در داخل کشور است. تلفیق کشت گلخانه ای با تکنیک های جدید نظیر کشت بدون خاک، امکان کنترل هر چه بهتر تغذیه و رشد گیاه را فراهم نموده است و همچنین تغذیه مناسب یکی از راه های رسیدن به تولید محصولی اقتصادی است. تامین به موقع عناصر غذایی مورد نیاز گیاه، سبب افزایش عملکرد میوه می شود و یکی از عوامل مهم و کلیدی در افزایش عملکرد گیاهان، افزایش درصد تشکیل میوه و افزایش وزن میوه است. بدین منظور جهت ارزیابی تاثیر عناصر n، k و mg بر روی عملکرد و برخی صفات کیفی توت فرنگی رقم (fragaria ananasa cv.sun rise) آزمایشی با اوره در سه سطح 0، 100 و 200 mg l-1pot-1 (به ترتیب 1t، 2t و 3t) به عنوان منبع ازت، کلرید پتاسیم در سه سطح 0، 75 و 150 mg l-1pot-1 (به ترتیب 1t، 4t و 5t) به عنوان منبع پتاسیم و سولفات منیزیم در سه سطح 0، 50 و 100 mg l-1pot-1 (به ترتیب 1t، 6t و 7t) به عنوان منبع منیزیم، به صورت طرح بلوک تصادفی با 7 تیمار و 5 تکرار در شرایط کنترل شده گلخانه ای و به صورت آبکشت (هیدروپونیکی) در بسترهای پرلیت و کوکوپیت (به نسبت 50 درصد پرلیت و 50 درصد کوکوپیت) صورت پذیرفت. خصوصیات رویشی شامل سطح برگ، وزن تر برگ، وزن خشک برگ و غلظت عناصر برگ در طول آزمایش اندازه گیری گردیدند. نتایج نشان دادند که اوره اثر افزاینده معنی داری بر روی شاخص های رشد و نموی گیاه دارد. افزایش سطوح اوره، غلظت ازت برگ را به طور معنی داری افزایش داد، افزایش سطوح کلرید پتاسیم، غلظت پتاسیم برگ را افزایش ولی غلظت کلسیم را کاهش داد. غلظت منیزیم و عناصر کم مصرف به جز آهن تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. خصوصیات زایشی شامل تعداد گل آذین، تعداد گل، تعداد میوه و وزن هر میوه، خصوصیات کیفی شامل اسیدیته قابل تیتراسیون، غلظت مواد جامد محلول، سفتی بافت میوه، عملکرد و آنتوسیانین کل میوه در طول آزمایش اندازه گیری گردیدند. نتایج نشان دادند که سطوح بالای سولفات منیزیم اثر افزاینده معنی داری بر روی تعداد گل آذین، تعداد گل و تعداد میوه دارد. سطوح پایین اوره، وزن هر میوه را به طور معنی داری افزایش داد، افزایش سطوح سولفات منیزیم، عملکرد را به طور معنی داری افزایش داد. سطوح پایین کلرید پتاسیم، غلظت مواد جامد محلول و سفتی بافت میوه را به طور معنی داری افزایش داد. سطوح بالای کلرید پتاسیم به طور معنی داری آنتوسیانین کل میوه را افزایش داد. اسیدیته قابل تیتراسیون تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت.